sábado, 13 de xuño de 2015

Quen dixo que ía ser fácil?

Unha volta, outra máis,,, pero aquí estou de novo e con máis ganas ca nunca! Concienciada, creo eu, e con moitas cousas que comentar... Agora que o tempo mo vai a permitir, vamos aló:

 Sete da mañá, sona o espertador de tódolos días, roupa preparada e almorzo. Unha longa xornada comeza. Nervios nada máis entrar pola porta antes do exame de mates, un abrazo de calma, recreo pero con estudio. Volta a casa, comida en familia. A miña pequena "cova" espérame,,,libro na man, letras, números, reis e gobernadores, autores, cromosomas e lípidos, sulfitos e enlaces covalentes, "solo sé que no sé nada", rectas perpendiculares e paralelas ao plano. Un senfín de cousas... Bici ou correr para despexar a mente e volta ao traballo...

Empecei esta viaxe porque creo que todo pode ser mellor, un desafío que non é só para xente con altas capacidades, senón para xente coma min, coma nos, os que loitamos por unha nota.

 
By me
 
 Unha experiencia que marcará as nosas vidas xa que forma parte de gran parte dela. Quédome con toda a xente que me atopei neste camiño, especialmente os profes da Ponte e os compañeiros, e agora amigos de Vimianzo. Risas, choros, nervios, algún  que outro enfadiño, eses momentos antes dun exame, as escapadas, as bromas, as manías de cada un…

Pase o que pase, saque a nota que saque, incluso aprobe ou non (maloserá Xd)
eu xa logrei o meu éxito. Estou orgullosa de min como o estamos a maioría, xa que o esforzo de todos estes anos e en especial neste curso, xa están plasmados. Agora, é o momento de empezar un novo camiño! ;)

Agora ben, parece inxusto que todo ese esforzo plasmados xa nuns resultados teñan que ser sometidos.

Aínda que así foi e así pode que seguirá e moito peor agora con esa nova lei que se quere establecer,,, en vez de progreso e ir avanzando parece que retrocedemos... donde solo os máis ricos podían e o resto convertidos en peóns,,,unha pena!

 Pero xa haberá tempo de falar de todo...

 Agora, regresamooos…

 
 
 

1 comentario:

  1. A ledicia que nos invade é como mínimo inconmensurable.. aquí estamos! Pero esa autoestima (xente "coma min") a noto algo baixa ou é só o aire fresco da mañanciña camellense?
    E vaia remate!!!!!!!

    ResponderEliminar