O rostro, espello da alma?

Seguimos con isto das preguntas...Esta sección pode abarcar desde simples, e case obvias cuestión, ata algunhas máis metafóricas. Entón pois,,,vamos aló:

Moitos seguen esta teoría, certa nalgunhas ocasións pero enganosa a veces.

Pódese coñecer como é esa persoa tan só mirándoa? Mostran nos seus ollos o máis profundo dela? Ou tan só é un falar sen máis? Un prexuízo asqueroso que non leva a ningures?

A fin e ao cabo é o primeiro que se ve dunha persoa antes da conduta. Esa primeira impresión que deixa un xesto, unha sonrisa ou o ceño frunxido. Como te definirías cunha expresión? Correspóndese coa túa personalidade? Pode que aí estea a resposta!

By me

O certo é que nos guiamos por iso. O primeiro entra polos nosos ollos, esa imaxe é a que permanecerá con nos ata un posible reencontro con esa persoa. Ese encontro ou momento que dea opción de coñecela, agora si, interiormente. Quizais tivera un mal día e por iso esa cara, ou un bo, quen sabe? Moitas opcións para algo tan abstracto e difícil de descubrir como é a personalidade de cada un.

Quen dixo que ía ser fácil?

Unha volta, outra máis,,, pero aquí estou de novo e con máis ganas ca nunca! Concienciada, creo eu, e con moitas cousas que comentar... Agora que o tempo mo vai a permitir, vamos aló:

 Sete da mañá, sona o espertador de tódolos días, roupa preparada e almorzo. Unha longa xornada comeza. Nervios nada máis entrar pola porta antes do exame de mates, un abrazo de calma, recreo pero con estudio. Volta a casa, comida en familia. A miña pequena "cova" espérame,,,libro na man, letras, números, reis e gobernadores, autores, cromosomas e lípidos, sulfitos e enlaces covalentes, "solo sé que no sé nada", rectas perpendiculares e paralelas ao plano. Un senfín de cousas... Bici ou correr para despexar a mente e volta ao traballo...

Empecei esta viaxe porque creo que todo pode ser mellor, un desafío que non é só para xente con altas capacidades, senón para xente coma min, coma nos, os que loitamos por unha nota.

 

By me

 

 Unha experiencia que marcará as nosas vidas xa que forma parte de gran parte dela. Quédome con toda a xente que me atopei neste camiño, especialmente os profes da Ponte e os compañeiros, e agora amigos de Vimianzo. Risas, choros, nervios, algún  que outro enfadiño, eses momentos antes dun exame, as escapadas, as bromas, as manías de cada un…

Pase o que pase, saque a nota que saque, incluso aprobe ou non (maloserá Xd)
eu xa logrei o meu éxito. Estou orgullosa de min como o estamos a maioría, xa que o esforzo de todos estes anos e en especial neste curso, xa están plasmados. Agora, é o momento de empezar un novo camiño! ;)

Agora ben, parece inxusto que todo ese esforzo plasmados xa nuns resultados teñan que ser sometidos.

Aínda que así foi e así pode que seguirá e moito peor agora con esa nova lei que se quere establecer,,, en vez de progreso e ir avanzando parece que retrocedemos... donde solo os máis ricos podían e o resto convertidos en peóns,,,unha pena!

 Pero xa haberá tempo de falar de todo...

 Agora, regresamooos…