Así é a teoría do
deja vu, pero eu intento buscarlle un sentido máis aló.
Un deja vu é
aquela sensación rara que sentes cando cres haber vivido algo que está
sucedendo nese momento, é unha revolución nos teus sentidos que fai
cuestionarte a verdadeira natureza da vida. A caso non se di que estamos a
vivir sempre o mesmo? Non sería isto unha proba desta teoría?
Unha vez máis, a
historia repítese, estamos vivindo inconscientemente nun eterno deja vu, a nosa
rutina. Esa que sempre é igual: chegar a casa e o primeiro que ves é aquela
figura que che regalaron, ir para o traballo e escoitar ao teu compañeiro,
entrar na clase e atoparte cos teus amigos… as mesmas escenas, repítense.
Non estou en desacaordo, pero me gustaría matizar que convén ter coidado ao borrar, é unha pena que borremos tamén a parte positiva do sucedido...
ResponderEliminarFaltoume matizar ese "borrón e conta nova", con iso referíame a aquelas cousas que fan da túa vida, precisamente un eterno deja vu,, cambiar un pouco de dirección, se iso che fai máis mal que ben... Esta claro que as experiencias e sensascións positivas sempre quedan, nunca se borrarán.
ResponderEliminar